راستش من تا یک قسمت مونده به پایان پوست شیر این سریال رو دوست داشتم و حس دیدن قیصر در قرن جدید چاشنی این معجون طولانی بود. هر چند که قیصر معاصر با پلیس خوبه فیلم دست رفاقت میده و هر دو در پی انتقام ناموسی میرن. کاری که قیصر دهه چهلی ازش تبری کرده بود و یک تنه دنبال قاتلین داداش فرمون و متجاوزین خواهرش بود.

اما قسمت آخر پست شیر به دلم ننشست . این سریال هم مثل بقیه سریالها آخرش سرهم بندی شده بود که پایانی بر ماجراهای نعیم و انتظارهای هفتگی مردم باشد.انتظاری که هیچکس توقعش را نداشت که بعد از این همه فراز و نشیب اینگونه دم دستی پایان بندی داشته باشد.

پوست شیر میتونست یک اتفاق تازه در تاریخ فیلمهای ایرانی باشد اگر با ظرافت بیشتری به پایان میرسید.اماانگار نویسنده و کارگردان بنا داشتند که با اضافه کردن شخصیتهای داستان هی بیننده را به دنبال خود بکشند و از انها اشک بگیرند. مشت کارگردان زمانی باز شد که ساحل بعد از پیدا شدن بلافاصله کشته میشود تا این داستان بصورت رقیقتری ادامه پیدا کند.

پوست شیر میتوانست خاص باشد اگر رباینده و قاتل ساحل شخصیتی غیر منتظره و شوک اور میبود.نه اینکه با خط داستانی به شخصیتی ناشناخته در قسمتهای پایانی به آن میرسیدیم.

نعیم قیصر نشد چون قیصر اضافه گویی نداشت و از همان ابتدا متجاوزین به ناموس و قاتل فرمون برادرش مشخص بودند و او یک تنه دست به انتقام میزند و به مرگی خود خواسته به دست پلیس میرسد.اما نعیم قیصر نمیشود چون همه جا پلیس یک قدم جلوتر از نعیم و رضا پروانه است.

اما با این تفاسیر پوست شیر در قسمتهای اولیه بسیار پر قدرت جلوه گر شد و صحنه های عاطفی فیلم از جمله صحنه پس زدن ساحل بعد از دیدار اولیه با پدرش و صحنه های شمال و کشته شدن ظاهریش و قصه مادرش هر کدام به خوبی از قوام و انسجام درماتیک برخوردار بودند. گویا کارگردان در قسمتهای اول زمان بیشتری برای دکوپاژ و قصه پردازی داشته و هرچه فیلم رو به پایان میرود قصه تحلیل و نماهای خوب کمتر به چشم میاید .شاید آب بستن به قصه و استقبال کم نظیر مخاطبین عاملی شد که این سریال طولانی تر شود و به طبع از زیبایی هایش کم گردد

با این اوصاف پوست شیر با بازیهای دیدنی تمامی بازیگرانش حتی بازیگران نقشهای فرعی بیننده را راضی میکرد بازیهای خوب شهاب حسینی ،هادی حجازی فر ،علیرضا کمالی ،پانته آ بهرام و حتی مهرداد صدیقیانی (که اکثرا نقشهای  سطح پایین در پرونده فیلمهای قبلیش دارد) همگی یک دست و تاثیر گذار بود. در این بین نباید از موسیقی اعجاز اور بامداد افشار سخنی نگفت موزیسینی که تحولی جدید در موسیقی فیلمها ایجاد کرد و هنوز تم سریال قورباغه اش در ذهنها هست.

نکته اخر اینکه پوست شیر خوب بود اگر زودتر و در همان فصل اول یا نهایت فصل دوم تمام میشد و برای استقبال مخاطبین گره های نامربوط  به فیلم اضافه نمیشد. اگر این فیلم همراه با شوک به پایان میرسید قطعا اتفاقی خاص در سینمای ایران بوجود میامد.