ک زماني که فيلمها و کارتونهاي خارجي ميديدم اولش دلم ميخواست “گاليور” باشم و به همشهري هاي” فلرتيشيا “کمک کنم، بعد دوست داشتم” رابين هود” بودم و حال” پرنس جان” رو ميگرفتم ،بعدترش دوست داشتم” زورو” بشم و با” گروهبان گارسيا” بجنگم. بعدتر که پام به سينما و ديدن فيلمهاي ايراني باز شد ديدم همه چي خدا رو شکر رو به راهه به همين خاطر دلم  خواست جاي گلزار يا رادان يا شهاب حسيني باشم تا آخرش به خواسته ام برسم.

شايد تفاوت اونچه که تو فيلمها ميبينيم و اونچه که در زندگي تجربه ميکنيم باعث اين خيال بافيها ميشه به چند نمونه اش نگاه کنيد اگرشما هم دوست داشتيد بهش اضافه کنيد:

* توي فيلم هر کي عاشق ميشه خوشگله و معشوق هم خوشگل تر از خودشه اما در عالم واقع خوشگلا تن به ازدواج نميدند و در آن واحد بستگي به جنسيتشون چند تا دوس دختر  يا دوس پسر دارند و برا خودشون حال ميکنن. اما در عالم واقع، فقط آدمهاي بد گل روزي يکبار عاشق ميشند اما چون کسي تحويلشون نميگيره فرداش عاشق يکي ديگه ميشن!!!

*توي فيلمها وقتي ماشين اورژانس به بيمارستان ميرسه چند تا پرستار و دکتر کنار برانکارد مصدوم رو دوان دوان به اتاق عمل ميبرند اما توي عالم واقع وقتي کسي رو به بخش اورژانس ميبري خودت بايد کولش کني، بعد مصدوم رو روي يک صندلي ول کني و بيافتي دنبال کار اداريش، تا چند ساعت هم کسي نميپرسه خرت به چند!!!. فقط شانس بياري طرف نميره!!!

*توي فيلمها دقايق آخر بعد از هيجان لازم “بد من” فيلم وقتي ميخواد به قهرمان فيلم شليک کنه صداي هشدار پليس رو ميشنويم و تبهکاري که در حلقه پليس به دام افتاده و آخرالامر مجبور ميشه دستاش رو بالا ببره تا کلمه “پايان” بر صفحه تلويزيون يا پرده سينما به نمايش دربياد اما در عالم واقع، جيبت رو ميزنند، ازت زورگيري ميکنند، سرت کلاه ميگذارند … و تو اگر براي شکايت به کلانتري مراجعه کني جوري باهات برخورد ميکنند که انگار تو جيب مردم رو زدي ،زور گيري کردي و يا کلاه سر مردم گذاشتي!!!

*توي فيلمها از همون اول قيافه نقش منفي و آدم بده با اغراقي مثل کله کچل، گوشواره به گوش، موي بلندِ از پشت بسته، قيافه زمخت و خشن کراوات زده،  براي بيننده مشخص ميشه. اما در عالم واقع يارو هرچي خوشگل تر و دلربا ترمیشه و قيافه حق به جانبي داره و شرم و حيا از روش ميباره خطرناک تر ميشه و احتمال خيانتش بيشتر از بقيه است

*توي فيلمها همه خيابونها خلوته ترافيک وجود نداره، آرتيست فيلم هر جا دلش خواست ماشينش رو پارک ميکنه، بدون اونکه قفل و زنجيرش کنه يا دکمه دزدگير رو بزنه ميره به کارش ميرسه و بر ميگرده اما در عالم واقع خيابونها جاي حرکت نيست، اگه جاي پارک گير بياري چهل تا پارکبان بالا سرت قبض به دست وايستادند، وقتي ماشين رو هم چهل قفله کردي و برگشتي نه  خبري از ماشينت هست نه از پارکبانها!