آن مرد موبایل دارد!!!
10 مارس 2022
طنز نوشته
رسیدم «این چیه دست آقای کمالی که باهاش حرف میزنه؟» گفتند اسمش موبایله! گفتم «هان؟ چی؟» گفتند اسمش موبایله و مثل بیسیم میمونه !!! (حدود دو ماه طول کشید تا من اسم موبایل رو تونستم حفظ کنم)اونزمان ماشین رنوی من یک‌ملیون دویست هزارتومان اما قیمت خط موبایل دو‌نیم‌ملیون تومن بود!(پول یک اپارتمان نقلی وسط شهر)
.
سالهای اول که هیچ! اما بعد از چند سال پول جمع کردن یک خط دست دوم خریدم و به اتفاق چند تا از دوستان رفتیم پاساژ علاالدین و یک گوشی سامسونگ خریدم سی هزارتومن! مهمترین آپشن گوشیم این بود که “تا شو “ بود و دومین امتیازش این بود که یک چراغ چشمک زن روی صفحه اش داشت که میتونستی رنگ چراغش رو تغییر بدی!!!
.
هر چی زمان میگذشت اندازه و وزن کیلیویی گوشی ها پایین تر میامد و هر چی گوشی کوچکتر یعنی کلاس بالاتر!
.
اونزمان گلس و قاب گوشی بی معنی بود اما در عوض کیف کمری گوشی حرف اول رو میزد. اصلا تمام لذت موبایل ؛ بستنش به کمر بود !!! اونهم دقیقا بغل دست سگک کمربند که خوب دیده بشه و زیر کت یا کاپشن گم نشه!! (البته خانمها از این نعمت محروم بودند هر چند که اصلا اوایل موبایل وسیله ای مردونه بود) کسی که موبایل داشت اگر به کمرش نمیبست اصلا انگار موبایل نداشت!!!
.
چند صباحی نگذشت بود که گفتند گوشی های جدید قابلیت عکس گرفتن هم داره!!! نور علی نور بود. اگر گوشی کسی ۶۶ دوصفر بود( هر چند شبیه کتلت بود) یعنی آخر کلاس !!!به همین خاطر باید به دوستان میگفتی وقتی قرار مهمی داری بهت زنگ بزنند تا گوشیت زنگ بخوره که هم موبایلت معلوم بشه و هم اون سوراخی که نشون لنز دوربین بود چشم حسودها رو کور کنه!
.
داشتن موبایل سر قرار و زنگ خوردن طبق هماهنگی قبلی بادوستان، ،فرستادن جوکهای جدید از طریق مسیج ، دغدغه انتخاب اسم بلوتوث، زنگهای موبایل که اکثراً سوت ترانه شادمهر یا آهنگ فیلم پدر خوانده یا ترانه های دلخواه بود، انواع و اقسام رنگهای گوشی، رقابت نوکیا با سامسونگ و اریکسون و کل کل دارندگانشان که کدام بهتره! …از متداولات بود
.
این پروسه حدود پانزده سال در حال طی شدن و تکامل بود که سر و کله گوشیهای هوشمند پیدا شد که البته چون هنوز تبدیل به خاطره نشده !از بیانش فاکتور میگیرم.
.
تکمله : تا کی بشه همین گوشیهای “اپل ۱۳ پرومکس “و “نت بیست سامسونگ” بواسطه قدیمی شدن سوژه نوشته کسی بشه!!! این روزها خیلی زود همه چی تبدیل به خاطره میشه!!!
.
#طنز#طنز_اجتماعی #خاطره#خاطره_بازی #نوستالژی #نوستاژی_بازی#قدیم_ندیما#تلفن_همراه#گوشی_قدیمی#پیامک
#علیرضا_جوکار #ع_جیم
.
سالهای اول که هیچ! اما بعد از چند سال پول جمع کردن یک خط دست دوم خریدم و به اتفاق چند تا از دوستان رفتیم پاساژ علاالدین و یک گوشی سامسونگ خریدم سی هزارتومن! مهمترین آپشن گوشیم این بود که “تا شو “ بود و دومین امتیازش این بود که یک چراغ چشمک زن روی صفحه اش داشت که میتونستی رنگ چراغش رو تغییر بدی!!!
.
هر چی زمان میگذشت اندازه و وزن کیلیویی گوشی ها پایین تر میامد و هر چی گوشی کوچکتر یعنی کلاس بالاتر!
.
اونزمان گلس و قاب گوشی بی معنی بود اما در عوض کیف کمری گوشی حرف اول رو میزد. اصلا تمام لذت موبایل ؛ بستنش به کمر بود !!! اونهم دقیقا بغل دست سگک کمربند که خوب دیده بشه و زیر کت یا کاپشن گم نشه!! (البته خانمها از این نعمت محروم بودند هر چند که اصلا اوایل موبایل وسیله ای مردونه بود) کسی که موبایل داشت اگر به کمرش نمیبست اصلا انگار موبایل نداشت!!!
.
چند صباحی نگذشت بود که گفتند گوشی های جدید قابلیت عکس گرفتن هم داره!!! نور علی نور بود. اگر گوشی کسی ۶۶ دوصفر بود( هر چند شبیه کتلت بود) یعنی آخر کلاس !!!به همین خاطر باید به دوستان میگفتی وقتی قرار مهمی داری بهت زنگ بزنند تا گوشیت زنگ بخوره که هم موبایلت معلوم بشه و هم اون سوراخی که نشون لنز دوربین بود چشم حسودها رو کور کنه!
.
داشتن موبایل سر قرار و زنگ خوردن طبق هماهنگی قبلی بادوستان، ،فرستادن جوکهای جدید از طریق مسیج ، دغدغه انتخاب اسم بلوتوث، زنگهای موبایل که اکثراً سوت ترانه شادمهر یا آهنگ فیلم پدر خوانده یا ترانه های دلخواه بود، انواع و اقسام رنگهای گوشی، رقابت نوکیا با سامسونگ و اریکسون و کل کل دارندگانشان که کدام بهتره! …از متداولات بود
.
این پروسه حدود پانزده سال در حال طی شدن و تکامل بود که سر و کله گوشیهای هوشمند پیدا شد که البته چون هنوز تبدیل به خاطره نشده !از بیانش فاکتور میگیرم.
.
تکمله : تا کی بشه همین گوشیهای “اپل ۱۳ پرومکس “و “نت بیست سامسونگ” بواسطه قدیمی شدن سوژه نوشته کسی بشه!!! این روزها خیلی زود همه چی تبدیل به خاطره میشه!!!
.
#طنز#طنز_اجتماعی #خاطره#خاطره_بازی #نوستالژی #نوستاژی_بازی#قدیم_ندیما#تلفن_همراه#گوشی_قدیمی#پیامک
#علیرضا_جوکار #ع_جیم
Edit